OSP w Łososinie Górnej informuje, że zgodnie z art. 124 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 151 poz. 1220 ze zm.) „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przyrodniczych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.”
Wypalanie traw jest szkodliwe dla środowiska naturalnego. Na terenie wypalanym, powoduje zmniejszenie ilości mikroorganizmów bytujących w glebie, przyśpieszających rozkład resztek roślinnych i pozwalających roślinom asymilować azot atmosferyczny. Niszczone są szlachetne gatunki traw i ziół, w pożarach giną owady, ptaki i zwierzęta.
Coroczne wypalanie traw doprowadza do zubożenia składu gatunkowego roślin, gdyż w takich warunkach mogą przetrwać jedynie najbardziej odporne gatunki roślin, mające najmniejsze znaczenie dla gospodarki rolnej.
Szczególnie niebezpieczne jest także zagrożenie przeniesienia ognia na tereny leśne, budynki mieszkalne i zabudowania gospodarcze. Należy pamiętać, że po zimie trawy są wysuszone i palą się bardzo szybko. W rozprzestrzenianiu ognia pomagają także powiewy wiatru. W przypadku gwałtownej zmiany jego kierunku, pożary bardzo często wymykają się spod kontroli i przenoszą na pobliskie lasy i zabudowania. Niejednokrotnie w takich pożarach ludzie tracą dobytek całego życia. Podczas pożaru powstaje duże zadymienie, które jest szczególnie groźne dla osób przebywających w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca zdarzenia, z uwagi na możliwość zatrucia dymem. Dym powoduje zmniejszenie widoczności na drogach, co może prowadzić do powstania groźnych w skutkach kolizji i wypadków drogowych.
Podczas wypalania i pożarów powstaje dym, którego podstawowymi składnikami są toksyczne węglowodory z bezno-a-pirenem – dla ludzi kancerogenne, dla przyrody śmiercionośne.
Ekolodzy alarmują – zamiast spalać resztki roślinne lepiej je kompostować i w postaci próchnicy ponownie wprowadzać do gleby.
Art. 131 „Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary podlega karze aresztu albo grzywny”.
Dodatkowe sankcje grożą osobom, które doprowadziły do czyjejś śmierci lub powstania strat materialnych.
WYPALANIE TRAW JEST NIEDOZWOLONE
Określa to m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. nr 92, poz. 8), art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. art. 131: „Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary - podlega karze aresztu albo grzywny”.
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 12, poz. 59 z późn. zm.); art. 30 ust. 3 pkt 3 " w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1. rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego,
2. korzystania z otwartego płomienia,
3. wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.
Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje: Art. 82, § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeksu wykroczeń (t.j. Dz. U. z 2010 Nr 46, poz.275 z późn. zm.) – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł.
Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
Kodeks karny (Dz. U. z 1997r. Nr 88 poz. 553 ze zmianami) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.
Źródło:
www.miasto.limanowa.pl
