Tradycyjnie, jak co roku parafia pw. Matki Boskiej Bolesnej w Limanowej oraz Urząd Miasta Limanowa organizują Konkurs Szopek i Grup Kolędniczych. Tegoroczny konkurs odbędzie się 17 grudnia br. po roratach, w Domu Pielgrzyma.
Celem konkursu jest pielęgnowanie tradycji bożonarodzeniowej - podkreślenie i propagowanie pięknej tradycji szopki polskiej oraz kolędowania z uwzględnieniem akcentów regionalnych. Konkurs jest otwarty i mogą w nim brać udział wszyscy wykonawcy: dzieci, uczniowie, uczestnicy pozalekcyjnych i pozaszkolnych form edukacyjnych oraz młodzież i dorośli z terenu parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej w Limanowej i miasta Limanowa.
Konkurs prowadzony będzie w dwóch kategoriach:
1) szopek bożonarodzeniowych – zadaniem uczestnika konkursu jest wykonanie przestrzennej pracy plastycznej (szopki bożonarodzeniowej, statycznej lub ruchomej). Koniecznie należy uwzględnić wyraźne elementy tradycji Bożego Narodzenia. Ocenie będzie podlegało: nawiązanie do tradycji, architektura (najlepiej związana z regionem limanowskim), figurki, elementy ruchome, kolorystyka, dekoracyjność i ogólne wrażenie estetyczne.
2) grup kolędniczych – zadaniem grupy będzie zaprezentowanie tradycji kolędowania. Przez grupę kolędniczą rozumieć należy: grupę z gwiazdą, grupę pastuszków (bez atrybutów kolędniczych), grupę z turoniem lub koniem, „herodów” czy szopkę lalkarską. Przedstawiony program i ewentualnie towarzysząca muzyka powinna zawierać tradycje kolędowania z Limanowej i okolic (wykonane mogą być dawne kolędy, pastorałki oraz powinszowania).
Konkurs prowadzony jest w trzech kategoriach wiekowych:
- dzieci do 7. roku życia, w tym dzieci przedszkolne i klasy „0”,
- dzieci szkolne do 12. roku życia (dzieciom mogą towarzyszyć osoby dorosłe),
- młodzież od 13. roku życia i osoby dorosłe
Poniżej zamieszczamy regulamin konkursu oraz karty zgłoszeń
- regulamin konkursu-word / regulamin konkursu-pdf
- karta zgłoszenia szopki-word / karta zgłoszenia szopki-pdf
- karta zgłoszenia grupy kolęndnicze-word / karta zgłoszenia grupy kolęndnicze-pdf
Zgłoszenia uczestników przyjmujemy do 14 grudnia 2017 r.
Tryb przyjmowania zgłoszeń: e-mail: promocja@miasto.limanowa.pl lub osobiście: Wydział Promocji Urzędu Miasta, ul. Jana Pawła II 9, II piętro (pokój nr 25)
Tradycję budowania szopek zawdzięczamy świętemu Franciszkowi z Asyżu, autorowi szopki w Greccio 1223 roku. Plastyczne przedstawianie motywów Bożego Narodzenia należy do bardzo popularnych i wdzięcznych obrazów, stanowiących element kultury europejskiej. Umieszczone w kościołach czy domach sceny narodzenia plasują się pomiędzy sztuką oficjalną a sztuką ludową. Postacie szopkowe mają bogatą i różnorodną symbolikę. Matka Boska na przykład jest przedstawiana zwykle jako kobieta młoda, przyodziana w czerwoną szatę i błękitny płaszcz. Błękit i biel zarezerwowane są dla Niepokalanej Dziewicy. D. Forstner w Świecie symboliki chrześcijańskiej wyjaśnia, iż od XV wieku Matka Boska przedstawiana jest w jasnoniebieskim bądź niebieskim płaszczu. Dawniej ubierano figurę Matki Jezusa w ciemnoczerwoną lub ciemnoniebieską purpurę, barwy oznaczające królewską godność Bogurodzicy. Kolor niebieski — kolor firmamentu — podziela symboliczne znaczenie z purpurą i bielą (oznaczają nieskazitelność, czystość). Niebagatelną rolę w tych przedstawieniach odgrywa welon. Według dawnego zwyczaju welon, zasłona to oznaka zaślubin, czytelny wyróżnik mężatek. Welon może okrywać głowę, kark, ramiona, a także szyję i piersi. Zwykle Maryja ma na głowie biały welon. W sztuce bizantyńskiej Najświętsza Dziewica jest zupełnie okryta ciemnoniebieską lub ciemnoczerwoną pallą, nałożoną na głowie. Zdarza się i tak, że nie nosi żadnego nakrycia głowy, za to wyróżnia ją diadem z kosztownych kamieni. Kolędowy śpiew: rąbek z głowy zdjęła, w który Dziecię owinąwszy, siankiem Go okryła, może wyjaśnić użyteczność welonu. Adorujący Jezusa nierzadko mają złożone dłonie. Ten sposób składania rąk wywodzi się z germańskiej formy oddawania czci. Jednak obecność Jezusa powoduje, że ów gest oznacza również postawę modlitewną, sugeruje wyrastanie dłoni z serc i obejmowanie całego człowieka z jego intencjami, zanoszonymi do Boga.
Święty Józef od XV stulecia jest ukazywany w sztuce jako człowiek starszy, brodaty. W późnym średniowieczu nosi strój mieszczańsko-rzemieślniczy. Do jego atrybutów, oprócz kwitnącej laski, należą: laska wędrowna, narzędzia ciesielskie oraz lilia, jako symbol dziewictwa. Często widać w jego ręku latarnię, służącą oświetlaniu szopy. Sporadycznie występuje pod postacią winogrodnika. Opiekun Jezusa zwykle składa dłonie, splatając palce. W czasach starochrześcijańskich ów gest funkcjonował wyłącznie podczas modlitwy prywatnej. Osoby adorujące Dzieciątko na ogół utrwalone są w postawie klęczącej. Warto dodać, że klęczenie, przyklękanie to postawy wywodzące się z formy padnięcia na twarz, leżenia krzyżem. W postaciach Trzech Królów można dopatrywać się astrologów z Arabii, o czym świadczą dary arabskiego pochodzenia. Od IX wieku Mędrcom nadano imiona — Kacper, Melchior i Baltazar, zaś od XII stulecia Kacper wyróżnia się ciemną karnacją. Świat katolicki uważa Trzech Królów za patronów podróżnych. M. Bocian w Leksykonie postaci biblijnych wskazuje na błogosławieństwo związane z ich imionami. Świadczą o tym nazwy zajazdów („Pod Trzema Królami”, „Pod Murzynem”). Doniosłe znaczenie posiadają dary złożone Dzieciątku. Złoto jest darem królewskim, kadzidło darem boskim, a mirra darem podkreślającym śmiertelność. Według świętego Augustyna, hołd Magów symbolizuje Żydów. Dopiero legenda z VI wieku opisuje postacie nietypowych wędrowców, jako perskich kapłanów-królów, przedstawianych w strojach orientalnych i czapkach frygijskich, zastąpionych w X wieku koronami. Pod wpływem interpretacji Psalmu 72 i Księgi Izajasza (60,3) zaczęto w Magach upatrywać królów, co zostało uwiecznione w ikonografii. W średniowieczu Trzej Królowie reprezentowali etapy życia ludzkiego — młodzieńczość, dojrzałość i starość, a od XV wieku — części świata.
Zwykle scenie narodzin Dzieciątka towarzyszą aniołowie. Ks. Jan Twardowski pisał o nich: istoty niezwykłe, olśniewające, wstrząsające, niewidzialne i śpiewające tak głośno, że jeszcze dzisiaj słychać potężne „Gloria”, budzące na Pasterkę — pojawili się zwykłym pasterzom. I te niezwykłe istoty z niezwykłego nieba, w niezwykłą noc wskazały drogę do Pana Jezusa — małego bezradnego, bezbronnego, w ubogiej stajence (...). W szopce oprócz ludzi obecne są również zwierzęta. Mimo iż Ewangelie nie wspominają wołu i osła przy narodzinach Jezusa, Ojcowie Kościoła odnoszą fragmenty Biblii do wydarzeń betlejemskich (Iz 1, 3 oraz Ha 3, 2). Scena narodzin Jezusa „rozgrywa się” w stajence, szopce, chacie góralskiej, grocie skalnej. W tle płoną ogniska pasterskie, pojawia się orszak Mędrców, wielbłądy. Wszystkie postacie są podporządkowane wystrojowi szopki, utrzymanej w stylu, na przykład pastoralnym, antycznym, wschodnim bądź góralskim.
Poniżej publikujemy galerię z zeszłorocznego konkursu. Zachęcamy do obejrzenia i do zobaczenia na konkursie!
