„Bez pożegnania” to pierwsza część sagi rodzinnej autorstwa Barbary Rybałtowskiej. Jest to przejmująca i głęboko poruszająca opowieść autorki – głównej bohaterki o jej i jej małej córeczki Kasi losach w czasie II wojny światowej, o wywiezieniu na daleki i mroźny Sybir. Poza tym to książka z rodzaju tych wciągających, przy których zapominasz o otaczającym świecie. Proste, a zarazem bardzo szczegółowe opisy wiernie oddają rzeczywistość i sytuacje z jakimi przyszło się zmierzyć bohaterkom. Niezwykłe jest to, że pomimo tylu doskwierających krzywd: głodu, zimna, bólu, przerażenia, osamotnienia, ubóstwa Zosia i jej córka nie tracą ducha i są przykładem niewiarygodnej wręcz determinacji i chęci życia. Co więcej – w tych okropnych, nieludzkich warunkach potrafią odnaleźć coś dobrego, nadzieję a czasem nawet radość. Utwór ten jest niebywałym zestawieniem okrucieństwa wojny naprzeciw siły, hartu, piękna duszy zdawałoby się dwóch kruchych istot – młodej kobiety i małej dziewczynki.
Kolejne części sagi: „Szkoła pod baobabem”, „Koło graniaste” i „Mea culpa” opowiadają o kilkuletnim powrocie do Ojczyzny przez m.in. Pakistan, Iran, Ugandę, w której przez kilkanaście miesięcy oczekiwały możliwości powrotu do Polski. A gdy wreszcie wróciły wszystko było inaczej. Nie było już dawnej przedwojennej ukochanej Polski, jaką Zosia pamiętała i do jakiej tęskniła, była komunistyczna rzeczywistość….
Autor: JDP
