POMÓŻMY MATCE BOŻEJ ZBAWIAĆ ŚWIAT

Motto: „Cześć oddawana Niepokalanemu Sercu Maryi jest środkiem zbawienia na trudne czasy Kościoła i świata.” Siostra Łucja z Fatimy
W czasach opisywanych w Starym Testamencie Bóg posyłał Proroków, aby upomnieć grzesznych ludzi i przywieść ich do opamiętania czyli powrotu do Boga i wierności Jego Prawu. Bóg, który jest Bogiem żywym i Bogiem z nami, troszczy się o swoje stworzenie zawsze. Tak jest i obecnie w czasach zwanych drugim Adwentem. Bóg, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi, ciągle posyła na Ziemię swoją i naszą Matkę – Maryję. Począwszy od XIX w. mnożą się objawienia maryjne, których głównym przesłaniem jest ewangeliczne wezwanie do pokuty, nawrócenia, modlitwy różańcowej i zadośćuczynienia Bogu za straszne grzechy, którymi jest obrażany i których skutki ściągają zwielokrotnione nieszczęścia na rodziny, narody i które zagrażają dalszemu istnieniu ludzkości.
Najsłynniejsze objawienie miało miejsce w Fatimie ( Portugalia ) w 1917 r. Matka Boża objawiała się 13 dnia każdego miesiąca, od maja do października 1917 i przestrzegała ludzkość - przez trójkę dzieci - przed skutkami odrzucenia Boga  oraz utraty wiary. Ukazała też dzieciom wizję piekła mówiąc:
„Widzicie piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Bóg chce je uratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli uczyni się to, co wam powiem, wielu zostanie przed piekłem uratowanych i nastanie pokój na świecie.” (Siostra Łucja mówi o Fatimie s. 153)
Czego życzyła sobie Matka Boża? Mówi o tym treść objawienia z lipca 1917 r.
„Przybędę (czas przyszły, spełniony w roku 1925 i 1929), aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty. Jeżeli moje życzenia zostaną spełnione, Rosja się nawróci i zapanuje pokój…”
Dwie tajemnice fatimskie dotyczyły zakończenia I wojny światowej, wybuchu II wojny światowej  oraz szkód wyrządzonych ludzkości przez Rosję, która swoje błędy ( ateizmu i komunistycznego totalitaryzmu ) rozpowszechni po całym świecie, jeżeli ludzie się nie nawrócą. Podkreślić należy,  że Matka Boża mówiła o tym tuż przed wybuchem Rewolucji Październikowej (1917).
Niestety mimo wielu działań papieży, ludzkość dalej brnęła w grzechu i na naszych oczach proroctwa fatimskie się wypełniały. Jan Paweł II stwierdził, że z końcem XX w. orędzie fatimskie zdaje się być jeszcze bardziej aktualne. I tak jest do dziś,  ponieważ: „[...] wezwanie Maryi nie jest jednorazowe. Jest otwarte ku coraz nowym pokoleniom. Ku coraz nowym „znakom czasu”. Trzeba do niego wciąż powracać. Podejmować je wciąż na nowo”. ( Jan Paweł II, Fatima 1982 r.)
W naszych czasach wiele ludzi żyje tak, jakby Bóg nie istniał, a prawo Boże jest kwestionowane nawet przez tych ludzi, którzy uważają się za chrześcijan. Coraz więcej ludzi – deklarujących swoją wiarę w Boga -  wybiórczo stosuje w życiu przykazania i naukę Kościoła, jak gdyby w sprawach dotyczących religii obowiązywały te same zasady co np. przy zakupach.  Prawo stanowione sprzeczne z prawem naturalnym, lawinowo wzrastająca liczba rozwodów i przestępstw, aborcja i eutanazja( czyli mordowanie najbardziej bezbronnych i tych, których ocenia się jako nieproduktywnych), małżeństwa homoseksualne, pornografia, demoralizacja przez propagowanie fałszywej wolności, ingerencja techniki w cud poczęcia nowego życia i traktowanie dziecka jako seryjnego produktu, dopełniają tego obrazu zniszczenia podstawowych wartości i norm moralnych. Widzimy jak zło coraz bardziej się rozpowszechnia, a najłatwiejszą i najmniej winną jego ofiarą staje się młodzież i dzieci.
Wydarzeniem, które wstrząsnęło całym światem, był zamach na życie Jana Pawła II, który miał miejsce dokładnie w rocznicę objawień fatimskich 13 maja 1981 r. Papież, będąc jeszcze w klinice, zapoznał się z wszystkimi dokumentami dotyczącymi Fatimy. Papież Polak dokonał poświęcenia Rosji i całego świata Niepokalanemu Sercu Maryi, tak jak życzyła sobie Matka Boska tj. kolegialnie, w łączności z biskupami całego świata. Nastąpiło to 25 marca 1984 r. Siostra Łucja potwierdziła ważność tego aktu. Na jego błogosławione skutki nie trzeba było długo czekać. Upadek komunizmu, Muru Berlińskiego i rozpad Imperium Radzieckiego, zmiany prawne umożliwiające wolność religijną w byłym ZSRR, „SOLIDARNOŚĆ” w Polsce i ogromne zmiany w naszym kraju – to wszystko dokonało się na naszych oczach. Czy umiemy być Bogu za to wdzięczni?
Siostra Łucja w swoich wspomnieniach mówi,  że Jezus wyjaśnił jej, iż poświęcenie Rosji otwiera drogę do kultu Niepokalanego Serca Maryi. W swoim sercu usłyszała słowa:
„Chcę, aby cały mój Kościół dostrzegł w poświęceniu triumf Niepokalanego Serca Maryi, tak by mógł on rozszerzyć później jego kult i umieścić nabożeństwo do Niepokalanego Serca obok nabożeństwa do mego Najświętszego Serca.’’
W 1925 r. Matka Boża ukazała się siostrze Łucji w klasztorze w Pontevedra. Prosiła o nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca z Komunią św. wynagradzającą, z różańcem i medytacją nad tajemnicami Jej życia, a to wszystko jako wynagrodzenie Bogu i Jej Niepokalanemu Sercu.
Papież Jan Paweł II przybył do Fatimy w pielgrzymce dziękczynnej za uratowanie życia 13 maja 1982 r. W homilii powiedział m. in.:  „Poświęcić świat Niepokalanemu Sercu Maryi – to  znaczy przybliżyć się, za pośrednictwem Matki, do samego Źródła Życia, które wytrysło na Golgocie. To Źródło wciąż tętni odkupieniem i łaską. Wciąż się w nim dokonuje zadośćuczynienie za grzechy świata. Wciąż jest ono Źródłem życia nowego i świętości.”
Podczas kolejnej pielgrzymki do Fatimy w 1991 r. Jan Paweł II wyraził przekonanie, że wyzwolenie krajów Wschodu jest dziełem Niepokalanej. Jak prorocze okazały się słowa papieża, wyrażające troskę o przyszłość tych krajów i całej Europy, świadczy zdanie:,
„Nowa sytuacja Kościoła i narodów jest jeszcze bardzo krucha i niestabilna, istnieje niebezpieczeństwo, że marksizm zostanie zastąpiony inną formą ateizmu, która, głosząc wolność, dąży do zniszczenia korzeni moralności chrześcijańskiej.”
Jan Paweł II uczynił z orędzia fatimskiego przesłanie na III tysiąclecie, kiedy to 7 października 2000 r. dokonał aktu zawierzenia trzeciego tysiąclecia Matce Bożej Fatimskiej.
Maryja objawiła się w Fatimie, aby uświadomić ludziom skutki utraty wiary i budowania życia bez Boga. Dwa straszne totalitaryzmy XX w. (komunizm i hitleryzm), które pochłonęły miliony istnień ludzkich , dobitnie dowiodły prawdy, że konsekwencją odrzucenia Boga i Jego Prawa jest odrzucenie człowieka i podeptanie wszystkich jego praw. Obecnie, kiedy coraz bardziej zaciera się różnicę między dobrem a złem, między prawdą a kłamstwem, kiedy programowo niszczy się sumienia i buduje „struktury  zła ‘’, kiedy coraz bardziej propaguje się „luz moralny”, a coraz liczniejsze ofiary tego oszustwa  resocjalizuje się z mizernym skutkiem, należy zadać zasadnicze pytanie – dokąd zaprowadzi ludzi dalsze takie postępowanie ? Nasza Niebieska Matka płacze z naszej przyczyny, także krwawymi łzami (objawienia w Naju, Korea Południowa) . Maryja jako najlepsza matka, która troszczy się o prawdziwe dobro swoich dzieci, przychodzi, aby zaprosić  wszystkich do wewnętrznej przemiany życia, do modlitwy za grzeszników, do nawrócenia, pokuty oraz oddania się  Jej Niepokalanemu Sercu tak, jak to śpiewamy w słynnej pieśni maryjnej „ Z dalekiej Fatimy ‘’
„Różaniec, pokuta i umartwienie Są naszym ratunkiem i ocaleniem”.
Maryja wskazuje nam prostą i pewną drogę do Boga, „ opatrznościowego Przewodnika, cierpliwego i wyrozumiałego Ojca”, który z utęsknieniem czeka na każdego „marnotrawnego syna”, aby obdarzyć go swą miłosierną miłością. Czy odpowiemy na wezwanie naszej Niebieskiej Matki?.
„Słuchajmy głosu niebieskiej Matki! Niech słucha go cały Kościół! Niech słucha go cała ludzkość, bowiem Najświętsza Panna pragnie jedynie wiecznego zbawienia ludzi, według planu Bożej Opatrzności!”. (Jan Paweł II, Teksty o Matce Bożej, t. 5, s. 192. )
Bibliografia:
Kondor L. (red.) 1989. Siostra Łucja mówi o Fatimie. VICE-POSTULAÇ?O, P-2496 FATIMA
Jan Paweł II w Fatimie (Trzecia tajemnica fatimska z komentarzem Kongregacji Nauki Wiary )
Łaszewski W. 2005. Droga, która prowadzi do Boga. Wydawnictwo Sióstr Loretanek Warszawa- Zakopane.

Autor: Barbara Szewczyk