„Trud każdej kobiety związany z wydaniem na świat dziecka, z jego pielęgnowaniem, karmieniem, wychowaniem zwłaszcza w pierwszych latach, jest tak wielki, że nie może mu dorównać żadna praca zawodowa. Trzeba, ażeby fakt ten odzyskał właściwe sobie zrozumienie w obrębie obowiązującego prawa pracy. Trzeba, ażeby macierzyństwo kobiet zostało zrozumiane, jako wystarczający tytuł do odpowiedniego wynagrodzenia, niezbędnego do utrzymania rodziny w tej bardzo ważnej fazie jej egzystencji.’’
Jan Paweł II
Matka
Matka - to radość wyciągniętych ramion
Co od dzieciństwa, aż po brzeg starości
Prowadzi dziecko, chroniąc przed upadkiem,
W swym poświęceniu i trwałej miłości.
Matka – to Serce, przestronne, szerokie,
Otwarte w każdej chwili dnia i nocy.
To oczy smutne, dobrocią głębokie,
Podtrzymujące cię w chwilach niemocy.
Matka – to dobroć, której mało w świecie,
Poszukiwana jednak przez każdego.
Kiedy się potkniesz, smutek cię przygniecie,
Podając rękę nie spyta – dlaczego?
Matka – to boleść, co się w duszę sączy,
W każdej minucie, w każdej życia dobie.
Od jej stałości nic cię nie odłączy,
I nie przestanie kochać, nawet w grobie.
Matka – to miłość, trwała i niezłomna,
Do której tęsknisz, gdy Jej już nie stanie.
Ty, Jezu, miałeś Matkę, dobroć Jej ogromna,
Więc naszym Matkom daj Swą łaskę, Panie!
Wersy tego pięknego wiersza ks. Z. J. Czuchry zawierają zasadniczo wszystko, co można powiedzieć o matce, równocześnie wskazując, jaka powinna być dobra matka.
Wypada tylko życzyć sobie, by każdy z nas mógł w tak ciepłych słowach wyrażać się o swojej mamie i by wszystkie dzieci miały takie właśnie matki. A jak to jest w naszej rzeczywistości?
Życie ludzkie na Ziemi nie byłoby możliwe bez matki. To w niej i dzięki niej rodzi się nowy człowiek. I dlatego główną rolą kobiety jest macierzyństwo, ale nie tylko fizyczne, lecz także duchowe. W prawdziwej kobiecie „nad wszystkim dominuje macierzyństwo. Zawsze jest matką, nawet, jeśli nie ma własnych dzieci. Matka wychowuje nie tylko dzieci, ale przede wszystkim i o wiele wcześniej mężczyznę, ażeby go nauczyć siebie samej, odpowiedzialności za potencjalne i realne macierzyństwo, jakie w sobie nosi. To jej wielkie i podstawowe zadanie”. [o. J. Góra]
Z tego względu kobieta została hojnie wyposażona przez naturę w cechy, które umożliwiają jej bardzo dobre funkcjonowanie w świecie osób: intuicję, zdolność współdziałania, zrozumienia i wczuwania się w sytuację innych ludzi, udzielania emocjonalnego wsparcia tym, którzy tego potrzebują, zdolność do bezinteresowności, ofiary, poświęcenia. Te cechy mają także decydujący wpływ na tzw. ciepło rodzinnego gniazda, o którym każdy z nas i w każdym wieku marzy, a niewielu tylko – szczęśliwców - go pamięta.
Autor: BS&TG
(c.d.n.)
