Przed laty u podnóża francuskich Alp miało miejsce następujące zdarzenie. Oto młody ojciec rodziny dowoził autobusem codziennie do pracy robotników z okolicy do pobliskich zakładów. Także popołudniu po zakończonej pracy rozwoził ich do ich miejscowości. Jednego dnia, gdy wracali do domów, w pewnym momencie zjeżdżając z góry kierowca zorientował się, że ma problem z hamulcami. Zaistniało ogromne niebezpieczeństwo, iż cały autobus ulegnie wypadkowi. Kierowca wiedział jednak, że za kolejną serpentyną jest zjazd do wioski. Jeśli uda mu się w niego wjechać będą uratowani, gdyż cała wioska znajduje się na równinie, na której mają szansę powoli zatrzymać pędzący autobus. Po pokonaniu z dużą prędkością kolejnego zakrętu, tuż przed zjazdem do wioski, kierowca zauważył bawiące się na drodze dziecko. Wiedział, że jeśli zjedzie, to rozpędzony wóz potrąci małe dziecko, ale uratuje tym samym cały autobus pasażerów. Podejmuje decyzję – zjeżdża – faktycznie potrącając śmiertelnie dziecko. To dziecko, to był jego syn. Kierowca mieszkał na początku tej właśnie wioski……Poświęcił syna, by uratować cały autobus ludzi….
Co roku podczas Adwentu dajemy sobie czas na to, by zgłębić tę wielką Tajemnicę, która mówi, że Bóg uczynił wszystko, co tylko mógł, by nas do siebie przekonać. Poranne, czy wieczorne roraty, postanowienia adwentowe, spełnianie dobrych uczynków, to sposoby, by do tej wielkiej Tajemnicy przybliżyć się jeszcze bardziej. Nie da się zrozumieć Pana Boga i Jego decyzji, ale można do Niego przylgnąć…..- to jest zadanie adwentowe.
Autor: ks. Robert
