Zarzekałem się, że tym razem obejdzie się bez zbędnego patosu. Miało być inaczej, a wyszło jak zwykle, czyli po staremu. Zresztą widać to już po tytule, w którym uderzyłem w wysokie tony, podpierając się fragmentem „Roty” Marii Konopnickiej. Jak się człek wychował na Kras

Czytaj dalej...